Johann Christoph Gatterers Abriß der Genealogie (1788)/087

aus GenWiki, dem genealogischen Lexikon zum Mitmachen.
Zur Navigation springen Zur Suche springen
GenWiki - Digitale Bibliothek
Johann Christoph Gatterers Abriß der Genealogie (1788)
Inhalt
<<<Vorherige Seite
[086]
Nächste Seite>>>
[088]
Abriss-Genealogie-Gatterer-clean.djvu
Hilfe zur Nutzung von DjVu-Dateien
Texterfassung: unkorrigiert
Dieser Text wurde noch nicht korrekturgelesen und kann somit Fehler enthalten.



27. Saz: Conrad II ist (als Conrad III) zum Römisch-Teutschen König d. 22 Febr. 1138 erwählet worden.

Beweis: Otto Frising. de gest. Frid. I. Lib, I. c. 22: Desuncto Imp. Lothario - Conradus, Friderici (II) Ducis frater, ab omnibus, qui aderant, exposcitur, ad regnum que levatus in palatio Aquis coronatur. Dodechinus ad an. 1138 p. 472: Conventus principum apud Confluentiam urbem factus est in cathedra St. Petri, ubi Conradum - Regem constituunt.


28. Saz: Conrad II, oder als König III, † d. 15 Febr. 1152 zu Bamberg, woselbst er auch in der Domkirche begraben worden.

Beweis: Otto Frising. de gest. Frid. I. Lib, I. c. 63: Conradus non multo post omnibus bene in Gallia et Germania compositis, cum etiam jurata expeditione in proximo imperii coronam accepturus esset, non sine suspicone quorundam, quos ex Italia habuit, medicorum, quasi ex Rogerii Siculi metu submissorum morbo corripitur: sicque tamen tanto non fractus infirmitatis dolore curiam celebraturus, Babenberg venit: ubi cum multorum planctu raptus - proxima a capite jejunii sexta feria, id est, XV. Kal. Martii vitam finivit, regalia Duci Friderico, cum unico suo item Friderico commendans. Erat enim tanquam vir prudens de filio suo adhuc parvula, ne in regem sublimaretur, quasi desperatus: idcirco et privatae et reipublicae melius profuturum judicabat, si es potius, qui fratris sui filius erat, - sibi succederet. Volentibus vero familiaribus suis, juxta ejus, ut asserebat, petitionem, eum ad Laureacense monasterium deferre; ibique in proprio funda juxta patrem humare, Bambergensis ecclesia hoc contumeliosum sibi fore judicans, non permisit, quin imo couvenientissimum et honestissimum et ecclesiae illi et imperio decernens juxta tumbam Imp. Henrici (II. sancti), ejus loci fundatoris - regio cultu eum sepelivit. Das Sterbejahr, nämlich 1152, zeigt eben dieser Otto